Ранішняя гравелавая паездка па трэку Minsk Dawn Patrol

Больш нататак пра велапаездкі ў Тэлеграм-канале “Вандровар”, а на YouTube відэа-справаздачы з паездак.

Галоўная ідэя паездак MDP (у маім разуменні) – выехаць вельмі рана і паспець пакатацца да сваіх ранішніх абавязкаў дарослых людзей (дзяцей у школы, садкі развезці і інш.). Усе выезды пачынаююца ў адным месцы і ў аднолькавы час – 5:40 раніцы. Маршрутаў некалькі, але яны заўсёды аднолькавыя, хоць і розныя ў залежнасці ад таго, які дзень тыдня. Напрыклад, у аўторак едуць вакол Мінскага мора па гадзіннай стрэлцы, у чацвер – у адваротны бок, а па серадах увогуле гравелавы маршрут.

Я спачатку хацеў паехаць, як і ўсе, у 5:40 раніцы, але прыкінуўны адлегласць і свае сілы, зразумеў, што да сваіх абавязкаў магу і не паспець. Аднак я вырашыў маршрут усё ж праехаць у зручны для сябе час. Ровар у мяне зараз гравелавы, таму і маршрут выбраў адпаведны. І скажу адразу – не прагадаў! Краявіды, сцежкі, горкі і спускі мяне шчыра і ў добрым сэнсе ўразілі.

Маршрут і цікавосткі

Маршрут пачынаецца ад запраўкі United Company, што на праспекце Пераможцаў, далей праз парк Дразды, праз дамбу і ўздоўж ракі Свіслач, праходзячы пад МКАД. Да парку па тратуарах ехаць не вельмі зручна, але раніцай людзей там амаль няма, таму не перашкаджаюць. З берагу ракі адкрываецца прыгожы від на шматпавярховікі ўздоўж праспекта.

За кальцавой дарогай маршрут паварочвае і цягнецца ўздоўж цікавага спартыўнага збудавання – Мінскага слаломнага каналу. Ён быў пабудаваны ў 1981 годзе па прататыпу ўнікальнага на той час слаломнага каналу ў Мюнхене. Зараз там горнай бурнай ракі няма, толькі ручаёк на дне, але месца ўсё адно цікавае, каб наведаць.

Сцежка далей вядзе праз дарогу Р-133, дзе праз некалькі соцен метраў ёсць мост праз канал, за якім прамая дарога да рэзідэнцыі на Мінскім моры. Далей па маршруце шлях на дарогу паміж Заслаўем і Калодзішчамі, потым праз дамбу да ракі Вяча і ўздоўж яе.

Асфальту там няма, але ён там і не патрэбны. Месцамі трасе і ёсць пясочак, на якім кідае руль, але я ж на гравеле, таму едзецца легка.

Прыгоды пачынаюцца

Да вёскі Ашмянцы, дзе спачатку аблаюць злыя сабакі, а потым пачнецца ТАКОЕ!

Фота не перадае таго, што пабачылі вочы, а потым адчулі ногі. Пад’ём, па полі з пяском, дык такі, што я не здолеў на яго заехаць! Давялося апошнія метраў 40 ісці пешшу, каб узабрацца.

Узнагарода – навакольныя краявіды з вышыні той гары. У яснае надвор’е відаць на далёкія кіламетры…

Не тое, каб там было што глядзець вельмі цікавага, але калі выпадкова ёсць які бінокль, то можна ўзяць з сабой.

У той частцы маршрута дарога вяла палямі, таму цяжка даваць нейкія арыентыры, акрамя бадай што старога палігона-сметніка “Паўночны”. Я шмат разоў бачыў яго з кальцавой, з Заслаўскай шашы, калі там ездзіў, але гэтым разам апынуўся зусім блізка ад яго.

Гара сапраўды вялікая, уражвае, але напамін пра тое, што гэта ўсё ж сметнік, дагнаў разам са смуродам ад яго, калі з-за павароту маршруту змяніўся і напрамак ветру.

Назад вяртаўся праз Сёмкаў Гарадок, Прымор’е і Зацень, ад ад Заценя – па полю за паркам Дразды.

Калі там едзеш, трошкі дзіўна бачыць дахі шматпавярховікаў вялікага горада і адначасова разаранае поле.

Маршрут павінен быў завяршыцца там жа, дзе і пачаўся, але мне хацелася дабраць трошкі кіламетраў, таму даў невялікага кругаля пасля дамбы на вадасховшчы Дразды. Потым паставіў ровар у паркінг, выпіў кавы ў кавярні пад домам і пайшоў пісаць код.

Агулам атрымалася 40 кіламетраў, 2 гадзіны часу з сярэдняй 20.6 км/г, што для гравелавай паездкі вельмы добры вынік. Каму цікава, трэк паездкі даступны ў Strava (праз VPN) ці Komoot.

Разважанні аб вартасці

Шмат хто здзіўляецца такім паездкам, бо як можна пасля 40 ці 60 (а то і 100) кіламетраў на ровары потым цэлы дзень працаваць. Тым больш, калі падняцца ў 5 гадзін раніцы. Парада раней класціся спаць і сачыць за рэжымам сну – можа і слушная, але гэта сапраўды вельмі цяжка, хоць іншага варыянту і няма.

Што датычна адлегласці, то канешне ж залежыць ад узроўню кіроўцы. Ніхто не прымушае ехаць далёка, можна абраць камфортны для сябе маршрут і на 20 кіламетраў і гэтага будзе дастаткова. Мэта не ў кіламетрах.

Цішыня раніцы і назіранне за тым, як прырода і горад абуджаецца перад насычаным днём дае моцны, ні з чым не параўнальны, прыліў натхнення і задавальнення, што варта ўсіх пакут.

Калі ж перабраў з кіламетрамі, 20-30 хвілін 😴 падчас абеду вырашаць праблему.

---